Mijn succesverhaal.
Best leuk om eens te kunnen vertellen dat er iets goed gaat, na een tijd vol stress, verdriet en wanhoop. Wie mij nog niet kent, mijn verhaal is niet veel anders dan de gemiddelde verslaafde die je tegenkomt. Ik kwam in zwaar weer terecht door een opeenstapeling van gebeurtenissen, karakterfouten en structureel verkeerde keuzes. Uiteindelijk heeft het me jaren gekost om hierin duidelijkheid te krijgen en waar mogelijk mijn problemen aan te pakken. Een van die problemen was, en is, het feit dat ik behoorlijk laag zelfbeeld en vertrouwen heb. Dit weerhield me ervan om nieuwe en vaak gezondere dingen aan te gaan, waaronder werk. Het begin van mijn succesverhaaltje kwam met deze realisatie: ik moest door mijn angsten en niet kloppende kernovertuigende heen gaan om uit mijn, gevoelsmatig eindeloze, dal te kunnen klimmen. En dit was eng, verschrikkelijk eng. Los van het feit dat dit haaks staat op mijn aard; dat ik liever ga zitten wachten tot het me komt aanwaaien. Maar na al die jaren heeft de wind helaas nog nooit zo gestaan dat er iets kwám aanwaaien. Uiteindelijk ben ik in de actie gegaan en zie daar, nu komen me wel dingen “aanwaaien” die me verder gaan helpen in mijn leven. Ik begon met praten, met luisteren en waar mijn ego niet in de weg zat, ging ik aan de slag met wat ik hoorde.
Ik maak al een aantal jaar gebruik van de sociale vangnetten die ons land ons biedt. En gelukkig dat ze er zijn. Ik denk dat ik er anders niet meer geweest zou zijn. Nu is het tijd om mezelf weer te gaan onderhouden door werk en eigen inkomen, alleen met het zelfvertrouwen dat ik heb voelde dat ook als een gedoemde missie. Doordat ik mijn verhaal deel is er iemand geweest die erdoor werd aangegrepen en mij een (unieke) kans bood, omdat ik me open en bloot gaf. Ik liet me zien als wie ik echt ben, gemotiveerd om te leren alleen te bang en pessimistisch om iets nieuws te beginnen. Want wie wilde mij nou hebben? Een zelf aangeleerde ontwerper zonder benodigde papiertjes en diploma’s? Niemand toch zeker.
Toch zag een ontwerpstudio potentie in mij. Ik mocht mijn portfolio opsturen samen met mijn CV. Een deel van mij wilde het liefst onder een steen kruipen om er maar niet aan te hoeven geloven en eventueel teleurgesteld te worden. Maar ik ben hier tegenin gegaan en urenlang gewerkt aan een mooi portfolio, grafisch leuk aangeklede CV en een goed beargumenteerde motivatiebrief. Toch bleef de verwachting dat ik niet goed genoeg zou zijn, zeker niet voor een goed aangeschreven en professionele studio. Maar ik bleek welkom en ik mocht op gesprek komen. De wonderen waren de wereld nog niet uit! Ook daar heb ik eerlijk mijn verhaal en geschiedenis verteld, ik wilde me niet mooier voordoen als dat het is, wat dat me ook zou gaan kosten. Hier werd gelukkig erg positief op gereageerd en ik was nog steeds welkom. Ik doorloop nu een leerstage bij deze studio met uitzicht op een baan, mits ik aantoon dat ik wil en kan leren. Dat is iets wat ik door eigen moeite en kracht kan aantonen. Dit geeft me een krachtig gevoel en alsof ik een stukje regie heb terug gekregen over mijn toekomst. Ik probeer ook niet meer te hard voor mezelf te zijn, want zeg nou zelf, wie heeft er niet af en toe een schop onder zijn hol nodig?! Maar één ding heb ik nu wel geleerd, stilzitten is geen optie. Ik ben degene die aan de slag zal moeten want blijven zitten in mijn comfortabele bubbel houdt me ziek en klein.
Nu vol gas er tegenaan, stilzitten is geen optie meer!